"Σ’ ευχαριστώ που ήρθες ξανά. Δεν περίμενα να σε αντικρίσω. Έχω ξεχάσει πια πως είναι να περιμένεις κάποιον. Εμένα δεν με περιμένει κανένας και δεν αντιλαμβάνομαι πάντα πόσο με πονάει ή με θλίβει αυτό.Νιώθω ότι γίνομαι κουραστικός ή γραφικός με το να ζητάω φαγητό. Κάποτε δεν ήμουν μόνο αυτό, ήμουν κι εγώ νέος με στόχους και όνειρα, αλλά δεν με βλέπω έτσι. Βλέπω κάποιον που δεν γνωρίζω.Δεν έχω το κουράγιο να με αντικρίσω στον καθρέφτη. Φοβάμαι μη δω κάποιον δειλό, κάποιον φυγά που τον παράτησε η μοίρα. Προτιμώ να κρατάω την παλιά εικόνα του εαυτού μου.Ίσως να κρύβει μια απόρριψη ή την προσδοκία, να γίνω κάποτε αυτό που το μικρό μου μυαλό, είχε το θάρρος να διεκδικήσει σε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. Αν μπορέσω να το δω κάποτε έτσι."

‍-Άνδρας σε καθεστώς αστεγίας